-Το αποκορύφωμα της ασυνεννοησίας, της διαφωνίας και της έλλειψης προφανώς ενδιαφέροντος, για τον ουσιαστικό σκοπό της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης, παρατηρείται στην προσπάθεια σύστασής της. Από την περασμένη εβδομάδα κάναμε λόγο για τη διάσταση απόψεων και την άρνηση υπογραφής από κάποιους φορείς, προκειμένου να υπάρχει ομοφωνία και έγκριση. Μεγάλη δυστοκία, που αποδεικνύει ότι ο στόχος δεν είναι κοινός και εστιάζεται μάλλον στην προσωπική προβολή και όχι στην ουσία της προσπάθειας που αποβλέπει στην προβολή και προώθηση του νησιού στην τουριστική κυρίως αγορά.

Εδώ και χρόνια συζητείται η ανάγκη σύστασης της εταιρείας και έχοντας φτάσει στο παρά ένα, τώρα αποφασίζει ο καθένας να σκεφτεί, να συσκεφτεί, να φέρει αντιρρήσεις, να θέσει τους όρους, για να μην «καπελωθεί» και όλα τα συναφή. Όταν λοιπόν, όλοι κινούνται σε διαφορετικά επίπεδα και έχουν πιάσει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, είναι λογικό να μην υπάρξει συμφωνία και το εγχείρημα να πέσει στο κενό, όπως πολλά άλλα.  

Εκ διαμέτρου αντίθετη η κατάσταση με αυτήν του Νοτίου Αιγαίου, που η αντίστοιχη εταιρεία χρησιμοποιώντας ανθρώπους και εταιρείες εξειδικευμένες, προωθεί τα συμφέροντα της περιοχής στο σύνολό της, γνωρίζοντας ότι έτσι θα επωφεληθούν οι πάντες.

-Επιτέλους, κάποιος πρέπει να προστατέψει τους δημόσιους χώρους τούτου του τόπου και πολύ περισσότερο τους πολίτες του. Δεν είναι δυνατόν να έχουν εκτοπιστεί και αποκλειστεί εντελώς οι ντόπιοι από αυτούς, φοβούμενοι να πλησιάσουν, καθώς έχουν καταληφθεί από αλλοδαπούς, με διαφορετικά ήθη, έθιμα, συνήθειες, αντιδράσεις.

Η διέλευση από τα Τσαμάκια, είναι απαγορευτική. Εκεί και στο άγαλμα της Ελευθερίας ξημεροβραδιάζονται, κοιμούνται, αφού έχουν εγκαταλείψει τις δομές φιλοξενίας δεκάδες αλλοδαποί, όπου επικρατεί το αδιαχώρητο, δημιουργώντας γκέτο όπου εγκατασταθούν.

Σαν τα αδέσποτα, έχουν δημιουργήσει αγέλες, ανάβουν φωτιές μέσα στο περιαστικό δάσος, έχουν ανοίξει «λαγούμια» και κοιμούνται εντός του Κάστρου, αφοδεύουν όπου βρουν, δημιουργώντας εκτός από τις συνθήκες αποκλεισμού και τις πιο επικίνδυνες προϋποθέσεις για διατάραξη του κοινωνικού ιστού της πόλης και  των δραστηριοτήτων αυτής.

Αλλά και στον χώρο μεταξύ του δημοτικού μας θεάτρου και του κτηρίου της περιφέρειας, υπάρχει από τις απογευματινές ώρες και μετά μια άλλη διαφορετική εικόνα, απ' αυτή που έχουμε συνηθίσει έως τώρα. Κοινώς έχει μετατραπεί σε «ξωνιστήρι», χωρίς να ενοχλείται κανείς, χωρίς εποπτεία, χωρίς παρουσία περιπολιών, χωρίς να υπάρχει καμιά απολύτως ανησυχία από τις αρχές. Όλα γίνονται και αφήνονται στην τύχη τους, σαν να μην τρέχει τίποτα. Παρατηρείται μια ανεξήγητη χαλαρότητα, που από τις συνέπειες της μόνο ο θεός πια μπορεί να μας προστατέψει.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»